''Η Δεξιά Του Κυρίου''

Πάντα είχα την άποψη ότι όταν ένας άνθρωπος ''φεύγει'' είναι καλό να σωπαίνουμε και να αφήνουμε τον χρόνο να γίνει ο κριτής του ,γι αυτά που είπε,γι αυτά που έκανε και γι αυτά που δεν έκανε.Όμως,ας μου επιτραπεί μια μικρή αναφορά προς το πρόσωπο του,μιας κι ο θανών Αρχιεπίσκοπος,αναμφίβολα,προκάλεσε πολλά πάθη σε σχέση με αυτά που του αναλογούσαν και μπήκε και σε χωράφια ξένα σε σχέση με τον ρόλο που του ανατέθηκε να υπηρετεί.
Σίγουρα ήταν μια πληθωρική προσωπικότητα και έδωσε πειστική απάντηση στο αίτημα των πιστών για έναν ηγέτη που θα αναβάθμιζε και τον ίδιο τον ρόλο της εκκλήσιας στην Ελληνική κοινωνία.
Με κύριο χάρισμα την επικοινωνία μπόρεσε και προσέγγισε πλατιές μάζες πολιτών,''ανανέωσε'' και αύξησε ποσοτικά το ''Target Group'' της εκκλησίας,διεισδύοντας και σε μικρότερες ηλυκίες.
Ο Οργανισμός που εκπροσωπούσε ,ο πιο κερδοφόρος στη χώρα μας (που δεν κινδυνεύει και με αποκρατικοποίηση),αύξησε ,επί των ημερών του,κατακόρυφα τα κέρδη του.Σήμερα η εκκλησία (όπως και πάντα) χάρις και στον Χριστόδουλο,θεωρείται μια εύρωστη εταιρία,απόλυτα υγιής,κάτι που κάνει το έργο του επόμενου Manager,που θα εκλεγεί σε λίγες ημέρες από τα θεσμικά στελέχη,πιο εύκολο.
Η δήλωση του έπειτα από τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2004,''Σήμερα νίκησε η Δεξιά Του Κυρίου'' ,έχει καταγραφεί σαν η ρήση που άλλαξε το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας.
Οι ψηφοφόροι του ΠΑ.ΣΟΚ.,που μέχρι εκείνη τη στιγμή,ξεγελασμένοι από ένα πανούργο πολιτικό ονόματι Σημίτη,νόμιζαν ότι ψήφιζαν δεξιά,στράφηκαν μαζικά στις τάξεις της Ν.Δ. πιστεύοντας το όραμα που κόμιζε ένας νέος,σπουδαίος,αδιάφθορος,χαρισματικός ηγέτης:Ο Κώστας Καραμανλής(που επιπλέον όλων είχε και Λούλη, και ωραία γκόμενα για γυναίκα).
Κλείνοντας αυτό το σύντομο σημείωμα θα ηθελα να τονίσω τη βαθιά μου πεποίθηση ότι ο Χριστόδουλος έχει πάρει τη θέση του, ήδη, στο Παράδεισο...
Άκρα Δεξιά Του Κυρίου...

Απόδραση με περίπατο στο Παρίσι...

Η αναπόληση νοσταλγικών στιγμών με το πιο ξεχωριστό κι αγαπημένο πρόσωπο στη ζωή μας ,ίσως είναι ένας τρόπος απόδρασης από τη μιζέρια που περιγράφεται στις σκέψεις του προηγούμενου άρθρου.
Έτσι κι εγώ ξεφέυγω στο δικό μου καταφύγιο που είναι οι πολλές όμορφες αναμνήσεις μαζί της ,με την ελπίδα να τις ξανασυναντήσουμε μαζί στο μέλλον... Εκεί ,στους δρόμους του Παρισιού...

Σεμνά και Ταπεινά...

Όλα όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες έχουν καταφέρει ένα γερό χτύπημα στη λογική μας.Παρατηρούμε αμήχανοι τον Πρωθυπυργό αυτής της χώρας να παραπέμπει μια ακόμα υπόθεση-σκάνδαλο που αφορά τον κυβερνητικό μηχανισμό στη δικαιοσύνη,όπως τόσες άλλες,κι αναρωτιέμαι τελικά εαν αυτός είναι ο ασφαλής τρόπος για τη συγκάλυψη τους, μέχρι τα κανάλια να ασχοληθούν με κάτι άλλο ,που θα πουλάει καλύτερα,και τελικά να μπεί κι αυτή στο ψυγείο (λέγεται και αρχείο) όπως τόσες ακόμα.Τα κανάλια(άρα και οι πλατιές μάζες)δείχνουν να έχουν ξεχάσει παντελώς τα κατορθώματα αυτης της κυβέρνησης,που θα πρέπει να ομολογήσω ότι είναι πλούσια.Το ημερολόγιο κατορθωμάτων της λοιπον, έχει καταγράψει τη διαφορετικότητα της σε σχέση με τις προηγούμενες του άλλου πόλου,σε όλους τους τομείς προτάσσοντας τις ''υψηλές'' αξίες της κυβερνητικής παράταξης που άλλωστε αποτελούν και τη σημαία της.
Είναι περιττό να κουραστεί ο αναγνώστης και ο γραφών,με τη λεπτομερή αναφορά στις αξίες αυτής της κυβέρνησης,γι αυτό θα γίνει μια μικρή αναφορά στα πεπραγμένα των τελευταίων χρόνων και την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης στο πόλεμο κατά της διαφθοράς,των οργανωμένων συνφερόντων,την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις παράνομες συναλλαγές(στη φωτό ο πρωθυπουργός διακρίνεται με τη στολή μάχης σε αυτόν ακριβώς τον πόλεμο).Θα πρέπει να σημειωθεί και ο αποφασιστικός ρόλος της Ελληνικής Δικαιοσύνης στη πάταξη τέτοιων φαινομένων ,μιας και ο θεσμικός της ρόλος είναι πάντα παρών και δίνει τις κατάλληλες λύσεις στις δύσκολες στιγμές...
Έχουμε και λέμε λοιπόν...
Η υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών... στο Αρχείο...
Η υπόθεση των υποκλοπών... στο Αρχείο...
Υπόθεση παραδικαστικού κυκλώματος; Όλοι ελέυθεροι... και μετά στο Αρχείο...
Υπόθεση Ομολόγων(κοινώς χέρι στις οικονομίες των ασφαλισμένων)...στο Αρχείο...
Εδώ θα πρέπει να υπογραμμιστεί το απύθμενο θράσος κάποιων τύπων που με υφάκι κινηματογραφικού αστέρα ανοίγουν το ασφαλιστικό πολιορκώντας τα κεκτημένα των πολλών προβάλλοντας σαν δικαολογία το προβληματικό ταμείο των ασφαλιστικών φορέων, ενώ καποιοί άλλοι τύποι,διορισμένοι απο αυτούς έβαλαν χέρι σε αυτό το ίδιο προβληματικό ταμείο!!!
Υπόθεση Ζαχόπουλου...Στο Αρχείο προσεχώς...(ή μήπως όχι);

Ζούμε σε μια χώρα λοιπόν που η (μην ξεχνάμε εκλεγμένη από εμάς)Κυβέρνηση μας δουλέυει κανονικά ,παίζοντας επικοινωνιακά παιχνίδια και λειτουργώντας σε συντονισμό με τα δελτία των καναλιών,ώστε να ξεγλιστρά από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου (που είναι εκλεγμένη για να αντιμετωπίσει),αλλά και από τα παράσιτα,που προέρχονται ΚΑΙ από τις τάξεις της,που λιμαίνονται το Δημόσιο Βίο.Ενώ από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση,αγνοώντας τον πολύ σημαντικό θεσμικό της ρόλο,παρακολουθεί αμήχανα με συναίσθημα συνενοχής,μιας κι αυτή όταν ήταν συγκυβέρνηση έκανε ακριβώς τα ίδια.

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε όλοι εμεις για όλα αυτά τα νοσηρά που πλήττουν το κοινό καλό;
Αναλαμβάνουμε θέσεις μάχης με ποπ-κορν και τηλεκοντρολ ανά χείρας και παρακολουθούμε ,αυτάρεσκα ''τώρα θα τα μάθω όλα'',καλοπληρωμένους performers να μασούν τη τροφή για εμάς.
Έτσι τα πράγματα γίνονται πολύ απλά για όλους και υποθέσεις που θα βασάνιζαν την κοινή γνώμη (αρκετά προβλήματα έχει κι από μόνη της) μπαίνουν στο αρχείο,για να τελειώνουμε.
Όσο για την υπόθεση Ζαχόπουλου έχει κουράσει τόσες εβδομάδες,καιρός είναι να μετατραπεί σε προσωπική κόντρα Μάκη - Θέμου...

Ένα διαμάντι που συμπεριφέρεται σαν άνθρακας...

Από τούτο το Blog δεν θα μπορούσε να λείπει μια σύντομη αναφορά σε ένα αληθινά προικισμένο μουσικό αλλά αρκετά εγωκεντρικό άτομο.

Το παρακάτω medley του Michael Schenker είναι ένα τυπικό παράδειγμα του τι πραγματικά μοναδικό αντικείμενο είναι η κιθάρα στα χέρια ενός χαρισματικού μουσικού.

Κατά τη ταπεινή μου άποψη είναι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς στην Ιστορία της Rock,χωρίς όμως να τύχει της αναγνώρισης που του αναλογούσε.Ένας μουσικός ο οποίος πέρασε καινούριες κιθαριστικές φόρμες στη Rock,συνδιάζοντας με εκπληκτικό τρόπο μελωδία, συναίσθημα και δεξιοτεχνία επιρρέαζοντας χιλιάδες νέους κιθαρίστες.Βρέθηκε στα 15 μόλις του χρόνια να παίζει για τους Scorpions του μεγάλου του αδελφού Rudolph ,ο οποίος και του χάρισε και την πρώτη του κιθάρα όταν τον πρωτοάκουσε να παίζει.Πολύ σύντομα οι Scorpions τον έχασαν,μιας και όταν τον άκουσαν οι Βρετανοί UFO του ζήτησαν να τους ακολουθήσει σε ηλυκία 17 χρόνων.Η συμμετοχή του σε αυτή τη μπάντα υπήρξε καθοριστική ώστε να γίνουν οι UFO μια από τις μεγαλύτερες μπάντες της Heavy Rock σκηνής στα 70s.Η αποχώρηση του για την δημιουργία του προσωπικού του project MSG,οδήγησε σε μαρασμό και τελικά σε διάλυση των UFO.

Δυστυχώς για τον ίδιο και όλους εμάς που αγαπούμε τη μουσική του ο διστροπος χαρακτήρας του ,με το πέρασμα των χρόνων, τον έχει οδηγήσει στο περιθώριο.Κακές επιλογές συνεργατών , προσωπικές κόντρες που τον οδήγησαν στην εκ νέου αποχώρηση του απο τους UFO (έπειτα από την επανασύνδεση τους,η οποία έφερε μοναδικές δουλειές ,θυμίζοντας μας πόσο σπουδαίοι είναι ακόμα και σε αυτή την ηλυκία) ,έχουν προδιαγράψει γιαυτόν μια μοναχική πορεία , η οποία όμως ικανοποιεί μονάχα τις παραξενιές του.

Η ικανότητα του να μας προσφέρει μοναδικές κιθαριστικές εμπειρίες ,ακόμα και σήμερα, παραμένει μοναδική.Η συνεργασία του όμως με άσημους και μέτριους μουσικούς μας προσφέρει, τελικά, ένα μέτριο μουσικό αποτέλεσμα που αδικεί ,πρώτον απο όλους ,τον ίδιο του τον εαυτό. Κιθαριστικά αριστουργήματα ενταγμένα σε μετριότατες συνθέσεις.

Ίσως τελικά αυτή να είναι και η κατάρα για τους πραγματικά μεγάλους...Ότιδήποτε είναι γύρω τους πρέπει να περιστρέφεται στο δικό τους σύμπαν.

Όμως Michael η μουσική είναι σαν το ποδόσφαιρο...Ομαδικό παιχνίδι!!!!!

ΥΠΕΡ-ΗΡΩΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Καλησπέρα...Αρχικά θα ήθελα να γράψω κάποιες πρόχειρες πρώτες σκέψεις σαν εισαγωγή, με αφορμή τις τσόντες που κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι , στις μέρες μας. Ως εδώ ουδέν μεμπτό ,αλλά όταν τα χέρια που συναλλάσονται αυτές τις τσόντες είναι θεσμικά πρόσωπα που λειτουργουν εξωθεσμικά τότε τίθεται ένα ζήτημα και μάλιστα σοβαρότατο με προεκτάσεις που φλερτάρουν έντονα με αξιόποινες πράξεις , οι οποίες , μάλιστα , υπάρχει η γενικότερη αίσθηση ότι επιχειρήθηκε να συγκαλληφθούν.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αυτά που βλέπω κι ακούω δίπλα μου ή και πιο πέρα , είναι όνειρο ή πραγματικότητα . Άν είναι στον ξύπνιο μου ή στον ύπνο μου... Η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην καθημερινότητα αυτής της χώρας ( πόλης δηλαδή , αλλά αυτό είναι αλλή κουβέντα) , αγγίζει τα όρια της ψυχεδέλειας.
Ζούμε σε μια εποχή ελαστικών , ευέλικτων συνειδήσεων , στην υπηρεσία του καιροσκοπισμού και απλά παρακολουθούμε .Βρίζουμε και αναθεματίζουμε όλους εκείνους που συμβάλλουν με τις πράξεις τους σε παράνομες συναλλαγές , ενώ τους φθονούμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο.
Καθόμαστε μπροστά στα χαζοκούτια και παρακολουθούμε το εκάστοτε θέμα που έχουν επιλέξει να μας πασάρουν,και πολύ πρίν το πρώτο διάλειμμα για τις διαφημίσεις , έχουν διανεμηθεί ήδη κι οι ρόλοι για το show.Το πλήθος είναι πεινασμένο , θέλει σκάνδαλα , πολλά σκάνδαλα κι αυτοί είναι εκεί για να τους ταίσουν.


ΥΠΕΡ-ΗΡΩΕΣ

Η τηλεόραση για κάθε εποχή δημιουργεί τους δικούς της ''ήρωες'' που πολύ συχνά βρίσκουν ανταπόκριση σε πλατιες μάζες του κοινωνικού μας συνόλου γιατί το άτιμο το μέσο έχει ''διεισδητικότητα''...
Παλιότερα στα πρώτα βήματα της , ήταν ο ''Χριστός'' στο μυθιστόρημα του Καζαντζακη που '' έσκισε '' ο Φώσκολος , ο φυματικός Καφετζόπουλος στην ''Αστροφεγγιά'', έπειτα ήταν η Μαρία Αλιφέρη στα ''Τετράγωνα των αστέρων '' , μετα η Ροζίτα , ο Τέρενς , η Ρούλα , ο Γιαγκος Δράκος και πολλοί άλλοι αξέχαστοι ''αστέρες''... Είναι φανερό στον αναγνώστη ότι η αλληλουχία των ονομάτων ορίζει μια φθίνουσα γραφική παράσταση ποιότητας...
Ώς εδώ όμως...Η ποιότητα δηλώνει δυναμικά παρούσα κι ετσι φτάνουμε στο σήμερα και τους τωρινούς αστέρες οι οποίοι δεν είναι απλοί ήρωες , αλλά υπερήρωες , βγαλμένοι από τα πιο τρελό κόμικ που σίγουρα δεν είχαμε ποτέ φανταστεί ούτε σαν παιδιά...Το κόμικ της απόλυτης παράνοιας που είναι η ίδια μας η καθημερινότητα.

Οι υπερήρωες αυτοί λοιπόν έχουν τις πιο υπερφυσικές δυνάμεις συνδιάζοντας τις δυνάμεις από όλους αυτούς μαζί , τους ξενέρωτους και ξεπερασμένους , πια παιδικούς και χάρτινους ''υπερήρωες'' που διαβάζαμε όταν είμασταν μικροί και αφελείς. Αλλά σε αντίθεση με αυτούς , οι δικοί μας υπερήρωες ,πάνω απ΄όλα, είναι πραγματικοί, και το ξέρω γιατί καθημερινά τους βλέπω στην τηλεόραση,αλλά ακόμα κι αν δεν τους δώ την επόμενη μέρα παντού θα μιλάνε γι αυτούς και τα κατορθώματα τους.
Μιλάμε (γράφουμε για την ακρίβεια) κάνουν απίστευτα πράγματα:

Eίναι προστάτες των αδυνάτων και προτάσσουν τα γεροδεμένα στήθη τους σε όποιο λαμόγιο της εξουσίας (αυτοί συνήθως είναι οι κακοί) τολμίσει να τους πειράξει.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα σύγχρονο κράτος πρόνοιας , ίσων ευκαιριών , με κύριο γνώμονα την καλή ποιότητα ζωής του πολίτη, με άμεσα αποτελέσματα την δραματική μείωση της ανεργίας , τις αξιοπρεπέστατες συντάξεις σε ηλυκία που κανείς μπορεί να τις χαρεί καθώς και άριστη ιατροφαρμακευτική και όποιου άλλου είδους περίθαλψη.Τέλος πάντων γιαυτούς που η ζωή δεν ήταν γενναιόδωρη μαζί τους , αλλά η χώρα, στην οποία έχουν την τύχη να ζούν.

Είναι εγγυήτες της διαφάνειας και έχουν κυρήξει ανένδοτο πόλεμο κατά της διαφθοράς με αποτέλεσμα αυτά τα λαμόγια της εξουσίας (είπαμε αυτοι είναι οι κακοί) να μην τολμούν να διανοήθουν έστω να προβούν σε παράνομες πράξεις και συναλλαγές.Πότε σαν δικαστές , πότε σαν εισαγγελείς , πότε απλά σαν ακαταμάχητοι ρήτορες ρίχνουν γροθιά στο ( πρώην πλέον ) κατεστημένο εξασφαλίζοντας σε όλους μας ένα κράτος δικαίου όπου όλοι οι πολίτες νίωθουν ότι η πολιτεία τους σέβεται και ύπάρχει για την ευήμερια τους.
Ειδικά σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω τη βαθιά τομή που πέτυχαν στο πολιτικό σκηνικό και σύστημα καθαρίζοντας με τη στοιβαρή τους παρουσία το σάπιο πολιτικό γίγνεσθαι που υπήρχε πολύ παλιά στην εποχή της Αλιφέρη που μας αγαπούσε μεν (και εμεις την λατρέψαμε όμως...) αλλά που και τα λαμόγια αλωνίζαν δε...Εποχές που ευτυχώς χάρις στους αγαπημένους υπερήρωες έχουν περάσει (και υπο την παρουσία τους) ανεπιστρεπτί.

Η Μεγαλύτερη όμως προσφορά τους και τολμώ να πώ το δώρο τους και ταυτόχρονα και η κληρονομία τους πρός έμας είναι ότι μας έχουν κάνει καλύτερους άνθρωπους.Ο καθαρός τους λόγος , ο εποικοδομητικός διάλογος , η εξαντλητική κριτική στην εκάστοτε εξουσία χωρίς συμβάσεις και συμβιβασμούς πάντα πρός όφελος των πολλών και ποτέ των ολίγων , ο πολιτισμός που ξεχειλίζει σε κάθε δευτερόλεπτο από οποιαδήποτε εκπομπή , πραγματικά συντελλούν σε κάτι μοναδικά μαγικό , να ζούμε όλοι αρμονικά χωρίς μικροψυχίες , χαζους καθημερινούς ανταγωνισμούς για πρόσκαιρα προσωπικά οφέλη και επιθετικότητα.
Θυμίζω ότι παλιά υπηρχαν συνάνθρωποι μας (μπρρρρρ) που έτρεχαν σαν μουρλοί στους δρόμους και παράσερναν ότι έβρισκαν μπροστά τους (μεταξύ αυτών κι ανθρώπους) και το παρατούσαν αβοήθητο.Για να μη γράψω ότι ασχολούνταν με τις ζωές των άλλων , επωνύμων κι ανωνύμων ενώ την ίδια στιγμή δεν είχαν να φάνε; Κυρία Αλιφέρη μας αγάπησες , σε αγαπήσαμε , αλλά τι έκανες εσύ για μας , ε ; (Α ρε Αυτιά έχεις ανεβάσει το πήχη σε δισθεώρητα ύψη!)
Προσπερνώντας αυτό το ξέσπασμα ψυχής επανέρχομαι:
Μας έμαθαν πώς να έχουμε κριτική σκέψη και να φιλτράρουμε οτιδήποτε μας λένε για να μας τουμπάρουν τα λαμόγια της εξουσίας (οι κακοι!) και έτσι έχει επιτευχθεί ένα πολιτικό σύστημα με έντιμους και καταρτισμένους πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες ,εκλεγμένους με εξαντλητικά κριτήρια , που ο καθένας σέβεται τον θεσμικό ρόλο που του έχει δώσει ο λαός μέσα από απόλυτα διαφανεις δημοκρατικες διαδικασίες χωρίς εξωθεσμικές επεμβάσεις (ειδικά από τους ολίγους) και τον επιτελεί άψογα είτε βρίσκεται στην συμπολίτευση είτε στην αντιπολίτευση , χωρίς προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες , παρά μόνο την όρεξη για σκληρή δουλειά στην υπηρεσία του συνόλου.
Όλα τα παραπάνω σας φαίνονται προφανή αλλά σας θυμίζω ότι παλιά την εποχή που ο Φώσκολος (μέσω κάποιου Καζατζάκη) μιλούσε στη ψυχούλα μας (ουσιαστικά μας παρηγορούσε από τα όσα τότε συνεβαιναν που είναι τόσο μακρινά όσο οι λεκέδες στο μαντήλι του Καφετζόπουλου) , οι άνθρωποι εξέλεγαν διεφθαρμένους και χωρίς πολιτικό ήθος πολιτικούς , που αντιμετώπιζαν αυτοί και οι συν αυτώ το κράτος ως λάφυρο , άτομα χωρίς οράματα και ιδανικά , γόνους γνωστών οικογενειών που το μοναδικό τους εφόδιο ήταν η καταγωγή τους και κυβερνούσαν χωρίς προήγουμένως να έχουν εργαστεί πουθενά (ναι κι όμως!) και χρησιμοποιούσαν τους θεσμούς ( βλ. Αμόλυντη και Κυρίαρχη Ελληνική Δικαιοσύνη) ως μικροπολιτικά - μικροαπατεωνίστικα εργαλεία.Απεναντίας κάποιοι άλλοι αντιμετώπιζαν τον σημαντικότατο ρόλο τους ως αντιπολίτευση σαν το στάδιο πρίν την επικράτηση στις επόμενες εκλογές με όλα τα παραπάνω προνόμια που απολάμβανε προσωρινά ο αντίπαλος ,μιας κι όλα σε αυτή τη ζωή είναι δανεικά και κάποια στιγμή επιστρέφουν.

Δανεικά...Περιφρούρησαν τους ιστούς της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής ώστε οι τράπεζες να μην λιμαίνονται τα οικογενειακα εισοδήματα, μέσα από μακρόχρονη μάχη με την ακρίβεια και πόλεμο με τα κυκλώματα της αγοράς που ανάγκαζαν παλιά (πόσο παλιά;;; όταν βλέπαμε σαν χαιβάνια τα τετράγωνα των αστέρων!Τόσο παλιά) τον μέσο πολίτη να δανείζεται όχι για το ευζην , όπως σήμερα , αλλά για το ζην , ξέρετε για την επιβίωση.

Κλείνοντας θέλω να αναφέρω και το σημαντικότερο που τους καθιστά απλά μοναδικούς στη συνείδηση όλων μας: Είναι τόσο αδιάφθοροι και κρυστάλλινοι που δεν εκμεταλέυονται ούτε στο ελάχιστο τις υπερφυσικές τους δυνάμεις πρός ιδίον συμφέρον , οικονομικό ή κοινωνικό.
Όλοι πρέπει να νιώθουμε τυχεροί κι ευγνώμονες που είναι εκεί για εμάς και κάνουν τη ζωή μας κάθε μέρα και καλύτερη , μέσα από τον ρόλο που εμείς τους έχουμε δώσει...

Όχι όπως παλιά...


Υ.Γ 1.:Προσοχή! Η διεισδητικότητα του μέσου μη μας ....... το μυαλό!

Υ.Γ.2.:Τελικά ο Ζαχόπουλος είναι πολύ hot πρωταγωνιστής...Υπάρχουν άτομα (από την κυβέρνηση) που εικάζεται ότι πληρώνουν 5.000.000. ευρω για τις ταινίες που παίζει.
Τελικά ίσως έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι όσοι ασχολούνται με τη πολιτική είναι ανώμαλοι!!!

Υ.Γ.3.:Δεν σημαίνει ότι για όλα φταίει η τηλεόραση και οι ''λειτουργοί'' της , αλλά δεν ξέρω, προσβάλλουν σε τέτοιο βαθμό τη νοημοσύνη και την αισθητική μου , που θα τολμούσα να πώ ότι τους απεχθάνομαι όσο και τους πολιτικούς εξουσίας!

Καλώς σας βρήκαμε!

Καλή χρονιά!

Σε κάθε ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς συνηθίζουμε εκτός απο τις ευχές να οριοθετούμε μεγαλεπίβολους στόχους που στο τέλος της χρονιάς μετατρέπονται τις περισσότερες φορές ,σε μεγαλοπρεπείς απογοητεύσεις.Η ανθρώπινη φύση όμως κάνοντας μια ακόμα επιδειξη της τελειότητας της (στα όρια του ναρκισσισμού) έχει προβλέψει και γι αυτό, μιας και η κωδικοποίηση του χρόνου που έχουμε εφέυρει μας επιτρέπει πρίν καλά,καλά προλάβουμε να απογοητευτούμε να ευχόμαστε κάτι καινούριο για την επερχόμενη νέα χρονιά.
Έτσι λοιπόν κι εγώ ξεχνώντας σχεδόν αμέσως τη μουντή απόχρωση της διάθεσης μου τις προηγούμενες μέρες (η περασμένη χρονιά ήταν το απόλυτο ημερολόγιο της αποτυχίας μου) καλωσορίζω τη νέα χρονιά με φρέσκια διάθεση για νέα ξεκινήματα.
Σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν, ένα τέτοιο ξεκίνημα είναι και τούτο το blog, μια αυτοθεραπεία , μια καταγραφή σκέψεων κι απόψεων για να βγαίνουν από μέσα μας και να μη στριφογυρίζουν στο κεφάλι μας σαν φαντάσματα.Έτσι κι αλλιώς η εσωστρέφεια ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν, μιας και προκαλεί πιο έντονα συναισθήματα χαράς, λύπης ή και απάθειας απο αυτά που αρμόζουν σε κάποιες καταστάσεις. Ισορροπία λοιπόν...
Κλείνοντας αυτό το πρώτο σημείωμα θα ήθελα να πώ ότι αυτό το blog δεν θα έχει σταθερή φόρμα...θυμωμένες λέξεις όταν εξοργιζόμαστε , πλάκα όταν το νιώθουμε ,ανάλυση όταν θέλουμε να το κουράσουμε.
Θα τα λέμε...Ελπίζω συχνά...