''Η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού''

Έκανα μια βόλτα ρουτίνας στο διαδίκτυο επιλέγοντας κάποια αγαπημένα τραγούδια για συντροφιά.Έτσι επέλεξα και βρήκα και το Tiger In The Sun από το καινούριο δίσκο των Cult.Πρόκειται για το αγαπημένο μου κομμάτι τούτη την εποχή και παρατίθεται όπως το ανέβασε στο διαδίκτυο ένας χρήστης από την χώρα ονόματι Burma.Ομολογώ ότι αισθάνομαι σαν χαζοαμερικανάκι που δεν γνωρίζω αυτή τη χώρα, αλλά με κάνει να νιώθω καλύτερα το γεγονός που με διαφοροποεί από έναν Αμερικάνο...Η χώρα που μου έτυχε να κατοικώ τουλάχιστον δεν βομβαρδίζει...
Αν κάποιος δει το video clip που ''σήκωσε'' ο χρήστης θα διαπιστώσει ότι σε αυτή τη Χώρα καταστρατηγούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.Μια πιο ενδελεχή ματιά στο διαδίκτυο το πιστοποιεί.
Ο δικός μου σκοπός δεν είναι να διατυμπανίσω τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίσει μια χώρα που πρίν απο λίγο δεν ήξερα καν.Θα ήταν πολύ υποκριτικό εκ μέρους μου.Προσπερνώ τα δικά μου συναισθήματα σε σχέση με το ίδιο το γεγονός που σε τελική ανάλυση δεν ενδιαφέρουν και κανένα.
Εκεί όμως που θέλω να σταθώ είναι στο ''παράθυρο'' που βρήκε αυτός ο άνθρωπος για να κάνει γνωστή την δύσκολη κατάσταση που αυτός βιώνει και που ποτέ ένα Ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι δεν θα έδειχνε.Σε αυτό το απλό video clip βλεπουμε και την ευεργετική πλευρά που έχει η ταχύτατη μετάδοση της πληροφορίας στην εποχή που ζούμε.Η κακή είναι ότι ''χάνεται'' ανάμεσα σε πλήθος άλλων, αλλά δεν θα σταθώ εκεί.Κάποιες φορές αξίζει να βλέπουμε μόνο την ''φωτεινή πλευρά του φεγγαριού'' και να ''ξεχνάμε'' ότι πίσω της υπάρχει και το σκοτάδι.
Η δύναμη του διαδικτύου είναι τεράστια και η εξέλιξη του ταχύτατη με ιλλιγγιώδεις ρυθμούς.Παλαιότερα οι αλλαγές γίνονταν ,από όλους μας, δεκτές με σκεπτικισμό πρός τα νέα δεδομένα.Πλέον μας προσπερνούν, δίχως πολλές φορές να προλάβουμε να τις συνειδητοποιήσουμε.Θαρρώ όμως ότι κάποιες από αυτές δεν πρέπει να μας τρόμαζουν...
Μια τέτοια αλλαγή είναι και το διαδίκτυο που μπορεί πέρα από την ελέυθερη διακίνηση ιδεών (απτό παράδειγμα αυτό το post και εκατομμύρια άλλα), να μεταφέρει την προσωπική πραγματικότητα ενός ανθρώπου απέναντι σε ένα κοινωνικό πρόβλημα σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη, με περιεκτικότητα και αξιοπρέπεια, χωρίς τον λαικισμό που ''απαιτεί'' η τηλεοπτική κάλυψη και αντί για τα λόγια να μιλάει η μουσική...Σχεδόν ποιητικό...

Υ.Σ.: Σε μια πρώτη προβολή σε πολλά σημεία η εικόνα είναι τόσο ισχυρή που γίνεται σχεδόν βουβή (τουλάχιστον για μένα).Οπότε κάντε άλλη μια προσπάθεια για να ακούσετε και το τραγούδι.
Αξίζει τον κόπο...