Η απάντηση στο κουίζ του χθεσινού post είναι:
Ποιό το χρώμα της αγάπης;
Κατά προτίμηση μώβ των 500...
Όταν είσαι τόσο ταλαντούχος, ο πραγματικός σου πλούτος είναι το ίδιο σου το χάρισμα.Όταν όμως επιτρέπεις στον εαυτό σου να γίνει ο ευνοούμενος της σεμνής και ταπεινής Νατάσας και αυτό να μεταφράζεται σε συνεχείς ,παχυλότατες και επιλεκτικές επιχορηγήσεις από το Υπουργείο Πολιτισμού, τότε είσαι ένας κοινός έμπορος που πουλάει τις ''υψηλές'' του γνωριμίες.
Κρίμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Εμείς φταίμε που βγάλαμε τον πολιτισμό στη διατίμηση και δεν έπρεπε, είχε πει κάποτε ο Τζιμάκος.
Από εκεί και πέρα το έργο ενός δημιουργού θα κριθεί για την αισθητική του αξία και μόνο, κι όχι για το ποιόν του δημιουργού (είτε είναι έμπορος τέχνης, διαπλεκόμενος, ο πιο καλός άνθρωπος του κόσμου, εγκληματίας, φιλάνθρωπος, κλπ).
Συμφωνω απόλυτα.
Κλείνω το post όμως με τη λέξη ''κρίμα'' που σημαίνει ότι ναι μέν υπάρχει η πραγματικότητα της αγοράς και στην καλλιτεχνική δημιουργία, όμως όταν δεν είναι αυτή ( η οποία στη προκειμμένη περίπτωση είναι πολύ αξιόλογη) και μόνο αυτή το ''προιόν'' προς πώληση αλλά και οι κομματικές διασυνδέσεις τότε προκύπτει ζήτημα ηθικήςτάξεως.Πολλές φορές θεωρούμε ότι η δημιουργική οντότητα του καλλιτέχνη είναι ακόλουθη της προσωπικότητας του.Άπλά η άποψη μου είναι ότι για τον Λουδοβίκο αυτό δεν ίσχυει...
Πλάκα έχει που τα λέτε μεταξύ σας.
Μου φαίνεται εντελώς περίεργη αυτή η ιδιόμορφη γνωριμία σας,
Ρε τι σου κάνει το γαμημένο το Internet,
Ελπίζω κάποτε να καταφέρω να συστήσω τον ένα στον άλλο και από κοντά.
Σχετικά με την ουσία του Post…
Θέλω να θέσω το μεγάλο ερώτημα:
Ποιο το χρώμα της βλακείας ???????????????????????????????????
Δημοσίευση σχολίου