Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Το χεσμένο ''εγώ''

Η απεργία είναι μορφή διαμαρτυρίας αλλά όταν δεν είναι γενικευμένη, υπηρετεί με τον τρόπο της το σύστημα. Είναι μια απελπισμένη φωνή του αδυνάτου πρός τον ισχυρό...Σε αυτό το μπουρδέλο στο οποίο ζούμε χρειάζεται μια πραγματική ανατροπή συσχετισμών, για να μπορούμε οι περισσότεροι από εμάς να συνεχίσουμε να ζούμε. Είναι ιστορικά ακριβές ότι ανατροπές φέρνουν μόνο οι επαναστάσεις. Έτσι λοιπόν για τούτη τη μικρή αγαπημένη φωλιά του πλανήτη, η μεγαλύτερη επανάσταση θα ήταν το βαλσάμωμα του τομαριού μας. Έτσι, ίσως μπορέσουμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας, ίσως πάψουμε να κόβουμε δρόμο εις βάρος του διπλανού μας, ίσως σταματήσουμε να αναζητούμε τρόπους για να βρεθούμε στη ''σωστή μεριά'', ίσως αποκτήσουμε συνείδηση του πόσο αποχαυνωμένοι, κενοί και φαφλατάδες είμαστε και ίσως όταν κατανοήσουμε όλα αυτά να σταματήσουμε να περιφερόμαστε ασκόπως και ίσως να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο το ''εμείς'' πραγματικά κατακτά...Το εγώ απλά δανείζεται...Το πραγματικό ''εμείς'' το τρέμουν, το υφιστάμενο ''εγώ'' το έχουν χεσμένο...

2 σχόλια:

chmarni είπε...

Καλώς μας επέστρεψες…
Από τα γραφόμενα σου, μου έρχονται στο μυαλό πράγματα που κατά καιρούς έχω γράψει και εγώ σε διάφορα Posts μου. Το βασικότερο που θυμάμαι είναι, ότι είναι αδύνατο να πετύχουμε ο καθένας μόνος του την ευτυχία και την ευημερία, σε ένα περιβάλλον δυστυχίας. Για να πάω λίγο πιο πέρα είναι “χαμένα λεφτά” το να ποντάρεις στη δυστυχία του άλλου τη δική σου ευημερία. Γιατί κάποιος άλλος θα ποντάρει τη δική του ευημερία στη δική σου δυστυχία. Και όλο αυτό φυσικά θα αποτελέσει ένα φαύλο κύκλο.
Μία άλλη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι, τα δολοφονικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση και μου μετά επιτάσεως ζητούν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, έχουν το καθένα ξεχωριστά αποδοχή της τάξεως 50 – 60 %. Φυσικά όταν μας ζητείται να κρίνουμε τα μέτρα μεμονωμένα μας βρίσκουν σύμφωνους, αρκεί να μην ακουμπάν εμάς. Εάν όμως χρειάζονταν να κρίνουμε τα μέτρα ως ένα συνολικό πακέτο, όπου κάποιο από αυτά θα είχε αντίκτυπο στη δική μας τσέπη, ποια θα ήταν η αποδοχή; Το τελευταίο απαντάει και στο συλλογισμό του εμείς και του εγώ.
Σχετικά με την επανάσταση η παρατήρηση που έχω να κάνω, είναι ότι ιστορικά τεκμηριωμένο είναι το γεγονός ότι μετά από κάθε επανάσταση, οι ηγέτες αυτής εγκαθίδρυσαν ένα status το οποίο κατέληξε στον ίδιο παρονομαστή, με την πριν την επανάσταση κατάσταση. Δηλαδή προνόμια στους λίγους έναντι των πολλών.
Τέλος να θυμίσω τη δική σου εύστοχη παρατήρηση ότι τα μπουρδέλα είναι οργανωμένα, κερδοφόρα και εντός τους ισχύουν κάποιοι κανόνες. Επομένως αυτό το χάος ουδεμία σχέση έχει με μπουρδέλο. Να μη πω (γράψω καλύτερα) ότι προσφέρουν και κάποια ικανοποίηση…

giati_baba? είπε...

Το φοβερό με την Ελλάδα είναι ότι παρά την κοινωνική της δομή βασιζόμενη στις κοινωνικές σχέσεις και δοσοληψίες, ο έλληνας είναι μόνο για την πάρτη του χωρίς καμία εμπιστοσύνη ούτε στο διπλανό του αλλά ούτε και στο κράτος.