Μέχρι το επόμενο ταξίδι...

Μόλις που επέστρεψα σε τούτη την πόλη...
Την βρήκα μισοάδεια μιας και οι περισσότεροι έχουν πάει απο εκεί που ήρθαν, δηλαδη στα χωριά τους, και έτσι θυμίζει κάτι απο το παρελθόν, τότε που ''ήταν ακόμη για τους ανθρώπους''.Δεν ξέρω, αλλά κάθε φορά που φευγω νιώθω σαν να βγαίνω απο το κλουβί μου και να πετάω μακριά ελευθερος αλλά και καταδικασμένος να επιστρέψω σε τούτη την άθλια πόλη και κάθε φορά που αυτό γίνεται, γκρεμοτσακίζομαι μιας και τα φτερά μου κόβονται μονομιάς.Μέσα απο τα ταξίδια, έχω ανακαλύψει ότι αυτή η πόλη δεν με χωράει πια...Νίωθω ότι μου την στέρησαν μιας και είναι ο τόπος που γεννήθηκα μεγάλωσα,έπαιξα, αγάπησα, ένιωσα αλλά πλέον δεν αντέχω άλλο πια να ζώ.Υπάρχουν στιγμές που πιάνω τον εαυτό μου να απογοητευεται και να εξοργίζεται με όσα βλέπει γύρω του.Οι άνθρωποι...πώς έχουν καταντήσει έτσι...Χωρίς ίχνος ελιτισμού, θα περιέγραφα την κατάσταση τους επιεικώς τραγική...Οι περισσότεροι απο δαυτους περιφέρονται ασκόπως θεωρώντας την μικροαστική δουλίτσα τους ώς το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο, τον μικρόκοσμο τους με τις καταναλωτικές ''ανάγκες'' ώς το μοναδικό σκοπό στη ζωή τους μιας και αυτές θα τους προσδώσουν κύρος στους ομοίους τους, αποφασισμένοι για να τις αποκτήσουν να κάνουν τα πάντα, θεμιτα κι αθέμιτα...Αγενείς, χωρίς κουλτούρα, επιθετικοί, σε περιπτώσεις επικινδυνοι (όταν για παράδειγμα κρατούν τίμονι στα χέρια --από το αυτοκίνητο που δεν έχουν φράγκο να πληρώσουν και το έχουν πάρει σε 250 δόσεις---), που θεωρούν μοναδική ψυχαγωγία το χαζοκούτι και τα σκυλάδικα και που για να επικοινωνήσεις μαζί τους μοιάζει σαν μια δοκιμασία με τα όρια της ανθρώπινης λογικής.
Το ξέρω...πιθανόν να είμαι υπερβολικός μιας και υπάρχουν και αξιόλογα άτομα ανάμεσα στους πολλούς αλλά θαρρώ ότι είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.Είμαι θυμωμένος και νιώθω ηττημένος κάθε φορά που αναγκαζομαι να επιστρέψω εδώ, αλλά και χαρούμενος γιατί κάθε φορά νιώθω και πιο κοντά στην απόφαση της μεγάλης φυγής...Ποιος ξέρει ίσως μια μέρα να το καταφέρω, ίσως κι όχι, αλλά η πιθανότητα και μόνο κρατά καλή συντροφιά στα όνειρα μου...μέχρι το επόμενο ταξίδι...

ΥΓ:Η αναφορά περί του ''έχουν πάει απο εκεί που ήρθαν,δηλαδή στα χωριά τους'' δεν έχει κανένα σωβινιστικό, τοπικιστικό ελιτισμό.Κάτι τέτοιο είναι μακριά απο την λογική μου κι έτσι κι αλλιώς πολλοί απο τους ανθρώπους που αγαπώ κι εκτιμώ, έχουν γεννηθεί κάπου αλλού.Απλά η αναφορά είναι γενική...

Θάνος Μικρούτσικος - Ρίτα Αντωνοπούλου
Σταυρός του Νότου